Pamięć o naszych nauczycielach i starszych kolegach, którzy mieli wpływ na nasz sposób myślenia o języku i którzy przez lata kształtowali nasze postawy metodologiczne w badaniach językoznawczych, jest częścią naszej zbiorowej świadomości i stanowi trwałą wartość również dla przyszłych pokoleń badaczy.
W ciągu ostatnich kilku lat, z inicjatywy Pracowni Pragmatyki i Semantyki Językoznawczej Instytutu Polonistyki Stosowanej Uniwersytetu Warszawskiego i Komitetu Językoznawstwa Polskiej Akademii Nauk, kilkanaście zebrań naukowych poświęconych zostało działalności i dokonaniom wielu nieżyjących językoznawców polskich, naszych nauczycieli, urodzonych przede wszystkim w latach dwudziestych i trzydziestych XX wieku.